Tutu

Twee jaar geleden dacht ik erover om een kleine hond te adopteren.

Ik wilde dat het zo groot zou zijn, zodat het op de knieën van patiënten in een rolstoel zou kunnen zitten.
Na twee weken besloot ik dat ik het zwart wilde hebben, om de kinderen te leren dat zwart niet anders betekent dan wit, en dat er geen rechtvaardiging is voor statistieken die zeggen dat er meer witte honden geadopteerd zijn dan zwart.
Twee weken later zat ik in een auto in de file, en plotseling zie ik iemand een trainingskooi weggooien voor een spiksplinternieuw hondje. Ik besloot dat het zo was! Dat is een teken!
En hier zijn ze over nog eens twee weken en ik zit in een klaslokaal (leerling onderwijs en rehabilitatie door dieren) komt het klaslokaal binnen De collegesecretaris vertelt teleurgesteld dat iemand zijn hond aan een leiband aan een boom heeft vastgebonden en hij huilt daar niet -stop._ cc781905-5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_
Natuurlijk wilde een hele klas naar beneden om te zien wat er was gebeurd en iedereen zag een kleine, zwarte bult verschrikkelijk huilen, zijn laatste krachten uitputtend.
We ontmoetten daar een arme kleine puppy, die op het hoogtepunt van augustus in de zon voor hem kookte._ cc781905-5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_
Water liet hem natuurlijk nee, wie weet hoe lang hij daar aan een boom was vastgebonden.
Laat er een voedselzak naast liggen, alleen de zak is 4 jaar geleden verlopen en is opgeblazen met wormen._ cc781905-5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_
Blijkbaar wilden ze niet investeren in een riem en halsband, dus namen ze een koppelaar en een oude riem en maakten de halsband en riem om zijn nek.
Ik nam de kleine mee naar de dierenarts en vanaf daar vertrokken we met een stukje lijst. Kritische en ernstige uitdroging, tekenkoorts, waanzinnige dunheid, enorme buik opgeblazen met wormen, en vooral veel, veel slecht.
Iedereen die hem zag zei dat ik het moest opgeven, en aan de vereniging moest geven, deze hond vraagt echt teveel "werk".
De pizza onderging een zee van behandelingen en toen begonnen de moeilijkheden thuis.
Hij scheurde nieuwe banken uit de winkel, krabde aan alle deuren in mijn huis, gooide lateien, kauwde meubels, en wat niet? Natuurlijk heeft iedereen me genoeg verteld, het is tijd om erachter te komen wanneer je moet opgeven.
Het ergste van alles was dat de traumatische kleine elke keer dat ik het huis verliet, vreselijke kreten bleef schreeuwen. De kleine die zo bang was om alleen gelaten te worden, zo bang dat ik niet naar hem zou terugkeren en hem in de steek zou laten zoals zijn vorige eigenaar.
Ze nodigden me uit bij de politie, bedreigingen op deuren, gefrustreerde buren en zelfs verhuizen. (Waaronder enorme betalingen aan de verhuurder voor de vernietiging die door de puppy is achtergelaten). En dan nog begreep natuurlijk niet iedereen het, waarvoor?? Geef het alvast aan de vereniging!
Maar ik was het er niet mee eens om het op te geven. Ik zag de pijnlijke en verdrietige ziel. We hebben een reeks van educatie, behandelingen en veel liefde meegemaakt.
En hier is hij dan vandaag, de goede, grappige, trouwe, liefdevolle, helpende en met een zee van gevende ziel.
Ik heb geen woorden om de baviaan te beschrijven. Elke ochtend wacht hij op me bij het bed, als de wekker gaat springt hij meteen met heel veel liefde op me af.
Als een dier ontsnapt in een woongebied, is hij de eerste die haar vindt en mij belt om voor haar te zorgen.
Hij maakt de kinderen waanzinnig grappig in zijn circusvoorstellingen en laat me elke dag sprakeloos achter vanwege zijn wijsheid._ cc781905-5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_
Ik belde Pizzi Toto.
En vandaag? De twee jaar oude pizza en de waarheid? Ik kan geen dag bedenken zonder hem.
Toegegeven, dit is niet altijd gemakkelijk. Maar elk klein moment waard om daar in zijn leven te zijn.